اکثر تحقیقات نشان می دهد که تأثیر اندازه ذرات بر ویژگی های تجزیه پذیری پروتئین سویا عمده دامی برشته شده وجود دارد. اندازه ذرات سویا برشته شده می تواند بر نحوه استفاده گاوهای شیری پرتولید از پروتئین تأثیر بگذارد.
نگرانی این است که پروتئین موجود در ذرات کوچک احتمالاً در شکمبه سریعتر از پروتئین موجود در ذرات بزرگ تجزیه می شود.
محققان دانشگاه ویسکانسین واکنش گاوهای شیرده شیرده به افزایش سطح سویای کامل بو داده را بررسی کردند. گاوها با جیره ای حاوی نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 با 0، 12، 18 و 24 درصد ماده خشک جیره به عنوان سویای کامل بو داده تغذیه شدند.
تولید و ترکیب شیر در جدول 3 فهرست شده است. محققان دریافتند که تولید شیر با افزودن مکمل لوبیا برشته شده در 12 تا 18 درصد از ماده خشک جیره بهبود یافته است.
در مطالعه دیگری از ویسکانسین، پاسخ تولید شیر برای گاوهای شیری که با اندازه های مختلف ذرات لوبیا برشته شده تغذیه شده بودند، ارزیابی شد.
گاوها با رژیم غذایی متشکل از یونجه یونجه، سیلاژ ذرت، ذرت بلال با رطوبت بالا، سویا، مواد معدنی و ویتامین ها تغذیه شدند. سویا 18 درصد از جیره (بر اساس درصد ماده خشک) را در تمام تیمارها تشکیل می داد.
مقدار PDI برای سویای برشته شده 10.6 بود. بهترین پاسخ تولید در اندازه ذرات کامل/نیم و نیم/چهارم مشاهده شد.در مطالعه ای که در ایالت پن انجام شد، محققان اثرات روش پردازش بر ویژگی های تخریب پروتئین در محل را بررسی کردند.
دو گاو هلشتاین کانوله شده شکمبه در اوایل شیردهی برای تعیین اثرات اندازه ذرات بر تجزیه پذیری شکمبه سویا استفاده شد. منابع پروتئینی سویای خام و بو داده بود که یا ترک خورده یا آسیاب شده بود.
جدول 5 تجزیه پذیری موثر شکمبه را برای منابع مختلف سویا فهرست می کند. آسیاب سویای برشته شده سطح کل را افزایش داد و باعث تخریب بستر توسط میکروب های شکمبه شد. ن
