آویشن شیرازی خشک گیاهی معطر است و به طور گسترده در نواحی مدیترانه (اروپا، آسیا و شمال آفریقا) پراکنده است. از نظر طبقه بندی، آویشن متعلق به خانواده Labiatae (Lamiaceae)، سرده Thymus (از نظر ریشه شناسی از لاتین «Thymún» و از یونانی «Thymon») و به کلاس دولپه ها، بومی کشورهای حوزه مدیترانه غربی است.
آویشن یکی از گیاهان معطر دارویی است که در شبه جزیره ایبری یافت می شود و اسانس آن به یکی از پرمصرف ترین ها در صنایع غذایی تبدیل شده است.
آویشن از زمان های قدیم به دلیل خواص سلامتی آن که با اسانس ها و ترکیبات شیمیایی آن مرتبط است مورد استفاده قرار می گرفته است. اهمیت اقتصادی آن با اسانس آن مرتبط است.
نام عمومی از فعل یونانی Thym که به عطر ترجمه می شود، به معنای عطر شدید و دلپذیر گیاه است. این گیاه معطر، سرزنده، چوبی و بسیار چندشکل است که ارتفاع آن 10 تا 40 سانتی متر است و دارای شاخه های متعدد چوبی، ایستاده، فشرده و قهوه ای یا مخملی سفید است.
برگ های خطی و مستطیلی آن 3 تا 8 میلی متر است که دمبرگ یا حاشیه آن مژک دار و در قسمت زیرین آن سفید رنگ است. گل ها زیر بغل هستند و در نوک شاخه ها گروه بندی می شوند و نوعی گره انتهایی را تشکیل می دهند.
میوه آن تتراکونیوم و قهوه ای رنگ است. از مارس به بعد شکوفا می شود. این یک گونه بسیار متغیر است، هم از نظر فنولوژی و هم از نظر ترکیب شیمیایی اسانس آن، که قبلاً هفت نوع شیمیایی در آن شناسایی شده است.
به همین دلیل اغلب سردرگمی طبقه بندی در این جنس وجود دارد که واریته ها یا اکوتیپ های آن به عنوان گونه های مختلف شناسایی شده اند.
زیستگاه آن در کشورهای حوزه مدیترانه غربی در خاک های خشک و آفتابی است. در شرق، مرکز و جنوب شبه جزیره ایبری فراوان است. در خاک های آهکی، رسی و کمتر در خاک های سیلیسی ایجاد می شود.
در ارتفاع 0 تا 1800 متر رشد می کند. آب و هوای آن گرم معتدل و کوهستانی است. در برابر یخبندان و خشکسالی مقاوم است، اما غرقابی یا رطوبت بیش از حد محیط را ندارد.
