این فصل موادی را که توسط متخصص ارتوپد تجویز و یا برای مراقبت مستقیم از بیماران مبتلا به شکستگی‌ها، دررفتگی‌ها و شرایط سیستم اسکلتی عضلانی تجویز می‌شود، تعریف می‌کند.
انواع مواد بیحرکتی ریخته گری، و همچنین دستگاه های کششی و وزنه هایی که برای مراقبت های بیمارستانی یا خانگی طراحی شده اند، توضیح داده شده اند.
برخی از دستگاه های تثبیت کننده اضطراری در پایان فصل گنجانده شده است.
تکنیک‌های بیحرکتی آتل فایبرگلاس به گونه‌ای طراحی شده‌اند که یک وسیله حمایتی خارجی یا پوشش محافظ فراهم کنند، در حالی که بهبودی در شرایط بهینه پیش می‌رود.
آتل ها معمولاً در کاهش شکستگی و بیحرکتی استفاده می‌شوند.
اما در اصلاح ناهنجاری‌های کودکان، بیماری دیسپلاستیک لگن، اسکولیوز و ناهنجاری‌های پا مانند پای پرانتزی نیز مفید هستند، با هدف حفظ یا به دست آوردن اصلاح ناهنجاری، ترویج. پس از جراحی، از بافت های نرم آسیب دیده در روند بهبودی شکستگی ها، دررفتگی ها و رگ به رگ شدن ها حمایت می کند.
از آنجایی که مراقبت از بیمار ارتوپدی یک رویکرد تیمی است، ارتوپدها در بخش خصوصی یا گروهی و در محیط های بیمارستانی توسط پرستاران ارتوپدی واجد شرایط و سایر متخصصان مرتبط با مراقبت های بهداشتی که در مراقبت از بیمار ارتوپدی آموزش دیده اند، کمک می کنند.
پرستار ارتوپدی ممکن است انتخاب کند که در مطب پزشک یا کلینیک سرپایی یک بیمارستان کار کند یا با بر عهده گرفتن مسئولیت های متنوع برای برنامه مراقبت با کیفیت از پذیرش تا ترخیص، مستقیماً با مدیریت بستری درگیر شود.
این امر مستلزم دانش تخصصی پرستاری ارتوپدی، شامل مهارت در استفاده از تجهیزات و وسایل کششی و توانایی مدیریت بیماران با این آرمنتاریوم است.
بسته به سابقه تحصیلی، آموزش و سیاست های بیمارستانی، پرستاران و تکنسین های واجد شرایط رویه های جراحی ارتوپدی را در اتاق عمل، کلینیک یا مطب پزشک انجام می دهند.
